We zijn op bezoek in Edam, in het kleine maar prachtige Edams Museum. Curator Hayo Riemersma zit midden in de voorbereidingen van de komende tentoonstelling ‘Kunst van Formaat’, met werk van Piet Hein Eek, Toon Verhoef, Georg Stahl en hemzelf. De expositie zou eind maart geopend worden, maar is nu natuurlijk tot nader orde uitgesteld. Riemersma vertelt enthousiast over de tentoonstelling die hij aan het inrichten is én over de nauwe samenwerking met MuseumGoed.

Toen ik hier kwam was er een collega die me attendeeerde op het bestaan van MuseumGoed. Ik heb toen contact met ze gezocht en ik was eigenlijk vanaf het begin heel enthousiast. Ze bieden ons de mogelijkheid om met beperkte budgetten toch hele professionele exposities op te zetten.

Inmiddels op een hele regelmatige basis. Voor iedere nieuwe tentoonstelling bedenk ik een plan en vervolgens gaan we samen kijken hoe we dat met de materialen - wanden, sokkels, tafels, kastjes - van MuseumGoed zo mooi mogelijk kunnen invullen. We werken hier allemaal op vrijwillige basis, dus we móeten ook wel creatief met de middelen omgaan. Ook in die zin is de samenwerking met MuseumGoed echt een uitkomst.

Het begint natuurlijk met een idee, ik zeg altijd: ik heb last van beelden in mijn hoofd. In het geval van deze nieuwe expositie zag ik een zwarte, donkere ruimte voor me waarin die grote kleurrijke schilderijen een gesprek aangaan met elkaar en met de bezoeker. Maar hoe doe je dat? Dit is een monumentaal pand en deze ruimte heeft normaal gesproken twee wanden met in totaal zes grote ramen. Bovendien een schouw, twee deuren en allerlei nissen. Daar moet je wat mee. Vandaar een doos, in dit geval een zwarte. Daar hebben die jongens van MuseumGoed geweldig goed mee geholpen.

Waar ik heel blij mee ben is dat ze met me meedenken. Voor deze ruimte hadden we al een aantal wanden staan van MuseumGoed, van een vorige tentoonstelling. Dat hebben we aan kunnen vullen met een aantal nieuwe wanddelen uit hun collectie. En die wanden hebben we allemaal overspannen met zwarte molton-doeken. Ook de zwarte vloer hebben we er voor deze gelegenheid ingezet. Zo creëer je een heel bijzonder effect op een plek waar dat normaal eigenlijk nooit zou kunnen en waar je het ook niet verwacht. Daar krijg ik een kick van, dat je dan toch iets voor elkaar krijgt wat je in je hoofd hebt.

Alles bij elkaar vind ik het een gouden formule. Ik snap dan ook niet dat die niet al veel breder omarmd wordt door de sector. Ik vind het echt een gemiste kans. Ze hebben in de vijf jaar dat ze nu bestaan een expertise ontwikkeld die best wel uniek is. En de circulaire filosofie spreekt ons toch ook erg aan.

Ik heb voornamelijk persoonlijk contact gehad met Tom, en ook wel met de andere partners, Gijs en Bart. Ik vind dat belangrijk, dat het contact goed is. Dat je samen ergens aan werkt. Ze denken vanuit de museumfilosofie. Heel fijn dat ze onze taal spreken, de taal van conservatoren, de taal van vormgevers. Dat maakt dat alles heel soepel loopt, met snelle en goede resultaten. Het levert veel op!

Haha, nou eigenlijk nauwelijks. Het enige gevaar dat ik zie voor ons als kleine speler is dat wanneer meer musea mee gaan doen, en dan met name de grote, dat er minder aandacht is voor ons. En een ander aspect is wel dat je als bedenker of ontwerper of bouwer van een tentoonstelling goed moet weten wat de mogelijkheden zijn. Dat je je dus vooraf verdiept in wat ze in huis hebben en van daaruit gaat nadenken en ontwerpen. Daar moeten nieuwe leden zich wel van bewust zijn.

Ja, een beetje voor de hand liggend, maar: word ook lid! De investering is heel overzichtelijk en de mogelijkheden zijn fantastisch. En ik wil bij deze dan ook graag reclame maken voor de goede zaak en musea massaal oproepen om met MuseumGoed in zee te gaan.

Ja, wie zal het zeggen… We hopen met z’n allen natuurlijk dat er na 20 mei wat meer ruimte komt en dat we als musea wellicht weer bezoekers mogen gaan ontvangen. Mensen snakken er natuurlijk naar om weer mooie dingen te kunnen gaan bekijken en wij zijn er hier in het Edams Museum helemaal klaar voor!